Basit bir çatal, dünyayı nasıl değiştirdi I Çatalın tarihi
Ayrıca çatal, şeytanın üç ya da dört dişli mızrağını andırdığı için insanlarda huzursuzluk yaratıyordu. Galasso’ya göre, kilisenin çatala olan mesafeli yaklaşımı, zenginlik, sefahat ve ahlaki çöküşe dair bir endişeyi de yansıtıyordu. Galasso şöyle diyor: “Kilise, sofra etrafında sadeliği teşvik ediyordu. Eller, yiyecekle doğrudan alçakgönüllü bir ilişki kurmanın işaretiydi; ancak çatal, aşırılık ve aristokratik göstericiliğin sembolü haline gelmişti.”
Orta Çağ sofraları karmaşık ama sosyal olarak yapılandırılmıştı; insanlar ortak tabaklardan yiyecek alırken, hem besleniyor hem de masadaki diğer kişilerle fiziksel bir temas kuruyordu. Fakat çatalın ortaya çıkmasıyla, yemek paylaşımındaki samimiyet kontrol ve mesafeyle değiştirildi. Bu durum, zenginler ve soylular arasında tam da arzulanan etkiyi yaratıyordu.
Rönesans İtalya’sında aristokratlar, Bizans ve Arap kültürlerinden gelen çatal kullanımını daha erken benimsediler. İtalyan mutfağı, kaygan makarnalar, ince et yemekleri ve tatlılarda gereken çatal kullanımıyla evrim geçiriyordu. Bu sebeple çatal, sadece pratik bir araç olmanın ötesinde, neredeyse vazgeçilmez bir gereç halini aldı.
Çatalın kullanıma geçmesi, daha yapılandırılmış ve resmi bir yemek deneyiminin kapılarını açtı. Sofra düzeni, hem kişisel alanı korumayı hem de özdenetimi yansıtıyordu.
